Fazıl Hüsnü Dağlarca: Mustafa Kemal'in Kağnısı şiiri
Tuğbam » Şiir » Fazıl Hüsnü Dağlarca: Mustafa Kemal’in Kağnısı şiiri

Fazıl Hüsnü Dağlarca: Mustafa Kemal’in Kağnısı şiiri


Bu yazı

tarafından yazılmıştır.

Son güncellenme tarihi:

Fazıl Hüsnü Dağlarca’nın “Mustafa Kemal’in Kağnısı” şiiri, Kurtuluş Savaşı’nın çetin ve zorlu günlerinde cepheye mühimmat taşıyan isimsiz kahramanlardan biri olan Elif’in ve onun can yoldaşı öküzü Kocabaş’ın unutulmaz öyküsünü içten ve dokunaklı bir dille anlatır. Şair, bu şiirde, Elif’in sarsılmaz vatan sevgisini, gösterdiği olağanüstü fedakarlığı ve azmini, savaşın acımasız koşulları içinde yalın bir kahramanlık destanı gibi etkileyici bir şekilde aktarır. İşte, Fazıl Hüsnü Dağlarca Mustafa Kemal’in Kağnısı şiiri sözleri:

Mustafa Kemal’in Kağnısı

Yediyordu Elif kağnısını,
Kara geceden geceden.
Sankim elif elif uzuyordu, inceliyordu,
Uzak cephelerin acısıydı gıcırtılar,
İnliyordu dağın ardı, yasla,
Her bir heceden heceden.

Mustafa Kemal’in kağnısı derdi, kağnısına
Mermi taşırdı öteye, dağ taş aşardı.
Çabuk giderdi, çok götürürdü Elifçik,
Nam salmıştı asker içinde.
Bu kez yine herkesten evvel almıştı yükünü,
Doğrulmuştu yola önceden önceden.

Öküzleriyle kardeş gibiydi Elif,
Yemezdi, içmezdi, yemeden içmeden onlar,
Kocabaş, çok ihtiyardı, çok zayıftı,
Mahzundu bütün bütün Sarıkız, yanı sıra,
Gecenin ulu ağırlığına karşı,
Hafifletir, inceden inceden.

İriydi Elif, kuvvetliydi kağnı başında
Elma elmaydı yanakları üzüm üzümdü gözleri,
Kınalı ellerinden rüzgâr geçerdi, daim;
Toprak gülümserdi çarıklı ayaklarına.
Alını yeşilini kapmıştı, geçirmişti,
Niceden, niceden.

Durdu birdenbire Kocabaş, ova bayır durdu,
Nazar mı değdi göklerden, ne?
Dah etti, yok. Dahha dedi, gitmez,
Ta gerilerden başka kağnılar yetişti geçti gacır gucur
Nasıl dururdu Mustafa Kemal’in kağnısı.
Kahroldu Elifçik, düşünceden düşünceden
Aman Kocabaş, ayağını öpeyim Kocabaş,
Vur beni, öldür beni, koma yollarda beni.
Geçer götürür ana, çocuk, mermisini askerciğin,
Koma yollarda beni, kulun köpeğin olayım.
Bak hele üzerinden ses seda uzaklaşır,
Düşerim gerilere, iyceden iyceden.

Kocabaş yığıldı çamura,
Büyüdü gözleri, büyüdü yürek kadar,
Örtüldü gözleri örtüldü hep.
Kalır mı Mustafa Kemal’in kağnısı, bacım,
Kocabaşın yerine koştu kendini Elifçik,
Yürüdü düşman üstüne, yüceden yüceden.

Fazıl Hüsnü DAĞLARCA

Ayrıca bkz. 30 Ağustos şiirleri.

Bu makale faydalı oldu mu?
EvetHayır
Reklamlar

Bu Yazıyı Paylaş

Yorumlar

“Fazıl Hüsnü Dağlarca: Mustafa Kemal’in Kağnısı şiiri” için 5 yanıt

  1. buket

    oooooooooooooooofffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff

  2. buket

    bişi yazın

  3. buket

    öle deil mi

  4. buket

    sizce

  5. buket

    bence çok saçma

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir