“Ölüm ve Ben” şiiri, hayattan yavaş yavaş kopuşun, yalnızlığın derin karanlığında kayboluşun ve ölüme doğru sessizce ilerleyişin melankolisini etkileyici bir şekilde dile getiriyor. Şair, yaşamın kıyısında hissedilen çaresizliği, tutunacak bir elin ve kal demenin olmayışının yarattığı boşluğu ve geride kalan yaşanmamış mutlulukların ağırlığını, sessiz bir veda ile hayattan ayrılışın hüznüyle iç içe anlatıyor. İşte, Ölüm ve Ben şiiri sözleri:
Ölüm ve Ben
Ölümün ürpertici karanlığına gömülmüş gidiyorum.
Hayattan kopmuşum artık her geçen gün eriyorum.
Ne bir tutan var ellerimden ne bir gitme diyen,
Sessizce geldiğim bu hayattan sessizce ayrılıyorum.
Ben ben değilim artık karanlığımda kayboldum.
Geride kalan sadece yaşayamadığım mutluluğum.
Ben ölümü değil ölüm oldu beni seçen,
Sessizce geldiğim bu hayattan sessizce ayrılıyorum.
Ayrıca bkz. Acı şiirler.
Heidelberg Ruprecht Karls üniversitesinden 2008 yılında mezun oldum. İngilizce, Almanca ve Türkçe bilmekteyim. Almanya’da ikamet ediyorum. Çeşitli sitelerde yazılar yazarak başladığım gazetecilik serüvenini serbest gazeteci olarak devam ettirmekteyim. Güzel sözler, şiirler ve çeşitli konularda 2008 yılından beri Tugbam.com sitesinde yazmaktayım.
Bir yanıt yazın