Nazım Hikmet: Kadınlarımız şiiri
Tuğbam » Şiir » Nazım Hikmet: Kadınlarımız şiiri

Nazım Hikmet: Kadınlarımız şiiri


Bu yazı

tarafından yazılmıştır.

Son güncellenme tarihi:

Nazım Hikmet’in “Kadınlarımız” şiiri, Kurtuluş Savaşı’nın zorlu ve çetin yıllarında Anadolu kadınlarının cephe gerisindeki kahramanlıklarını, bitmek tükenmek bilmeyen mücadelelerini, eşsiz fedakarlıklarını ve toplumun her alanındaki vazgeçilmez rollerini epik ve dokunaklı bir üslupla okuyucunun zihnine kazıyor. Şair, cepheye kağnılarla mühimmat taşıyan, tarlada çalışan, evlatlarını büyüten ve aynı zamanda direnişin sembolü haline gelen Anadolu kadınlarının çilesini, onların hem ana, hem eş, hem yâr, hem de vatan savunmasında aktif rol alan güçlü ve mübarek figürler olarak önemini çarpıcı imgelerle ve derin bir duygusal yoğunlukla ifade ediyor. İşte, Nazım Hikmet Kadınlarımız şiiri sözleri:

Kadınlarımız

Toprak öyle bitip tükenmez, dağlar öyle uzakta,
sanki gidenler hiçbir zaman
hiçbir menzile erişemeyecekti.
Kağnılar yürüyordu yekpare meşaleden tekerlekleriyle
Ve onlar
ayın altında dönen ilk tekerlekti.
Ayın altında öküzler
başka ve çok küçük bir dünyadan gelmişler gibi
ufacık kısacıktılar
ve pırıltılar vardı hasta kırık boynuzlarında
ve ayakları altından akan
toprak,
toprak,
ve topraktı.
Gece aydınlık ve sıcak
ve kağnılarda tahta yataklarında
oyu mavi humbaralar çırılçıplaktı.
Ve kadınlar
birbirlerinden gizleyerek
bakıyorlardı ayın altında
geçmiş kafilelerden kalan öküz ve tekerlek ölülerine.
Ve kadınlar
bizim kadınlarımız:
korkunç ve mübarek elleri
ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle
anamız, avradımız, yârimiz
ve sanki hiç yaşanmamış gibi ölen
ve soframızdaki yeri
öküzümüzden sonra gelen
ve dağlara kaçırıp uğrunda hapis yattığımız
ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki
ve kara sabana koşulan ve ağıllarda
ışıltısında yere saplı bıçakların
oynak, ağır kalçaları ve zilleriyle bizim olan
kadınlar,
bizim kadınlarımız
şimdi ayın altında
kağnıların ve hartuçların peşinde
harman yerine kehriban başlı sap çeker gibi
aynı yürek ferahlığı,
aynı yorgun alışkanlık içindeydiler.
Ve on beşlik şaraplenin çeliğinde
ince boyunlu çocuklar uyuyordu.
Ve ayın altında kağnılar
yürüyordu Akşehir üzerinden Afyon`a doğru.

Nazım Hikmet Ran

Ayrıca bkz. Kadın şiirleri.

Bu makale faydalı oldu mu?
EvetHayır
Reklamlar

Bu Yazıyı Paylaş

Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir